wentylacja a tlenek węgla

 Rozpoczęty niedawno sezon grzewczy już przyniósł w Polsce kilka ofiar śmiertelnych zatrutych tlenkiem węgla – czadem.

Tlenek węgla nazywany jest „cichym zabójcą”. W słabo wentylowanych pomieszczeniach pojawia się tlenek węgla, nie ma smaku, zapachu, barwy. Nie szczypie w oczy, jak to jest w przypadku ulatniania się innych gazów. Objawy zatrucia tlenkiem węgla na etapie, kiedy człowieka można jeszcze uratować, nie są charakterystyczne, rzadko kiedy podejrzewamy, że są przyczyną czad. Przy wysokich stężeniach czadu w pomieszczeniu, zgon może nastąpić po kilku wdechach…

Jak uchronić się przed zatruciem tlenkiem węgla?

Wadliwa instalacja grzewcza i wentylacyjna, zaklejanie kratek wentylacyjnych (!), nieprawidłowa budowa komina, zbyt szczelne okna i drzwi przy nieskutecznym systemie wentylacyjnym – to głównej przyczyny powstawania czadu.

Regularna konserwacja urządzeń grzewczych gazowych, urządzeń wentylacyjnych, okresowa kontrola i czyszczenie kominów, a na początku prawidłowy projekt domu czy mieszkania, pozwolą ochronić mieszkańców przed cichym zabójcą. Dla własnego bezpieczeństwa i pewności, warto wyposażyć nasz dom czy mieszkanie w detektor tlenku węgla.

Detektor tlenku węgla sygnalizuje pojawienie się czadu. Najlepiej, gdy sygnalizacja jest zarówno dźwiękowa, jak i świetlna, a jej uruchomienie powinno być słyszalne przede wszystkim w sypialniach. Wybierajmy tylko te urządzenia, które produkowane są zgodnie z obowiązującą w Unii Europejskiej normą EN 50291:2001

Gdzie zamontować czujnik tlenku węgla?

Czujnik tlenku węgla należy umieścić w pobliżu urządzenia, w którym następuje spalanie węgla, czyli np. przy piecyku lub kotle gazowym, kominku, piecu kaflowym, ale w odległości nie mniejszej niż 2 m. Idealnie, gdy taki montaż umożliwia jednoczesne zainstalowanie urządzenia na korytarzu w pobliżu sypialni. Domy piętrowe czy z poddaszem powinny mieć przynajmniej jedno urządzenie na każdej kondygnacji.

Nie należy montować urządzenia w miejscu, gdzie jego działanie może być zakłócane ruchem powietrza, czyli np. przy kratkach wentylacyjnych. Nie powinno być one niczym przesłonięte (zasłonami, meblami) ani znajdować w pozycji płaskiej (np. na blacie).

Detektor powinien zostać zamocowany na wysokości oczu dorosłego człowieka, tak by łatwo było nim sterować, a jednocześnie, by był trudno dostępny dla małych dzieci.