Archiwum październik 2011


paź 29 2011 zawory w klimatyzacji
Komentarze (0)

  Zawór rozprężny sterowany jest poprzez moduł elektroniczny z algorytmem przystosowanym do sterownia silnikiem krokowym zaworu w zależności od wartości przegrzania mierzonej poprzez dwa czujniki zainstalowane na wyjściu z parownika klimatyzacji. Pierwszy z czujników mierzy ciśnienie w układzie, drugi natomiast temperaturę czynnika chłodniczego. Porównanie faktycznej temperatury z ekwiwalentem temperatury na podstawie ciśnienia daje wartość przegrzania. Wzrost przegrzania powoduje, że zawór jest otwierany aby je zmniejszyć i odwrotnie. Moduł elektroniczny może być samodzielnym sterownikiem  lub jako część sterownika klimatyzacji przystosowanego do kompleksowego sterowania np. komorą, regałem z dodatkową możliwością bezpośredniego podpięcia zaworu rozprężnego. Moduł elektroniczny posiada algorytm pracy typu PID opierający się tylko na pomiarze wartości przegrzania. Algorytm sterowania zaworem sprawuje jednocześnie funkcje zabezpieczające w następujących sytuacjach:

niskie przegrzanie, 
wysokie ciśnienie skraplania lub parowania, 
niskie ciśnienie parowania. 

  Zawór TBV-CM, wraz z siłownikiem proporcjonalnym takim jak TSE-M, pomaga utrzymać stabilny przepływ w obwodzie odbiornika, a przez to w całym systemie, gwarantując zaprojektowane parametry pracy. Dzięki temu jesteśmy w stanie otrzymać system o maksymalnej stabilności pracy odbiorników zamontowanych w dający ostatecznie użytkownikom odpowiedni klimat w pomieszczeniach.

     Zawór TSE-M umożliwia:
modulowaną regulację klimatyzacji,
wysoką jakość regulacji razem z siłownikiem TA TSE-M,
funkcje regulacji, równoważenia, pomiaru i odcięcia,
bezstopniową wstępną nastawę z czytelnym wskaźnikiem,
posiada mocną nasadkę ochronną używaną także do zamknięcia zaworu,
korpus zaworu wykonany z odpornego na korozję stopu AMETAL®,
dwie wersje DN 15
– LF Kv 0.05-0.4 (niski przepływ)
– NF Kv 0.2-1.0 (normalny przepływ)
jedna wersja DN 20
– NF Kv 0.4-2.1 (normalny przepływ)

Z algorytmem kontroli przegrzania typu PID, generowanym przez platformę sterowników przegrzania, parownik układu chłodniczego lub klimatyzacji jest optymalnie wykorzystywany ponieważ obniżona jest średnia temperatura przegrzania z kilkunastu do ok. sześciu K, co zwiększa efektywność układu w porównaniu z mechanicznym zaworem rozprężnym. Wysoka modulacja i dostosowanie wydajności do warunków otoczenia np. praca przy dużo niższym ciśnieniu skraplania w stosunku do zaworów mechanicznych pozwala wydatnie zwiększyć COP. Możliwe jest obniżenie ciśnienia skraplania nawet do 10 bar, a w konsekwencji redukcję poboru mocy odpowiednio do temperatury zewnętrznej (w czasie nocy lub podczas jesieni, a także miesięcy zimowych).

 Charakterystyka hydrauliczna pozwala na zastosowanie TBV-CM do praktycznie każdego rodzaju odbiornika. Zawór ten dzięki swoim małym wymiarom bardzo dobrze pasuje wszędzie tam, gdzie może zabraknąć miejsca do montażu – czy to w przestrzeni sufitu podwieszonego lub obudowie klimakonwektora, belki chłodzącej, czy innych odbiorników klimatyzacji.  Dostosowanie wydajności to możliwa znacznie większa wydajność układu przy wysokich odparowaniach. Pozwala to na znacznie szybsze osiągnięcie żądanych parametrów układu. 

paź 04 2011 system VAV
Komentarze (0)

   Jest to rozwiązanie umożliwiające zoptymalizowanie zużycia energii w systemachwentylacji i klimatyzacji ze zmiennym oraz ze stałym przepływem objętościowym przeznaczonych do wentylacji pomieszczeń.

     Głównymi czynnikami decydującymi o energii zużywanej przez wentylatory jest przepływ objętościowy oraz jego przesyłanie. W przypadku sterowanych ciśnieniem systemów konwencjonalnych, ciśnienie nawiewu dobiera się w taki sposób, aby podczas pracy przy pełnym obciążeniu umożliwić dostarczenie wystarczającej ilości powietrza do najniekorzystniej położonego regulatora wentylacji VAV.  
    Pozostałe regulatory VAV, do których jest dostarczana nadmierna ilość powietrza, muszą eliminować nadmiar energii, tzn. nadciśnienie poprzez zamykanie przepustnic. Urządzenia te często pracują w najbardziej niekorzystnych warunkach - ze względu na charakterystykę sterowania, poziom hałasu oraz straty ciśnienia.


  

    Największe straty energii występują przy częściowym obciążeniu, które często występuje podczas większości czasu pracy systemu VAV. Regulowanie prędkości wentylatora: nominalna objętość (wymagana przestrzeń), rzeczywista objętość oraz położenie przepustnicy są rejestrowane za pośrednictwem szyny MP, analizowane przez regulator wedajności, który na tej podstawie ustala nastawę przetwornicy częstotliwości.
     W rezultacie system pracuje przy parametrach roboczych optymalnych ze względu na zużycie energii, poziom hałasu oraz charakterystykę sterowania wentylacji. Potencjalnie największe oszczędności energii można uzyskać podczas pracy przy częściowym obciążeniu (jest to znaczna część czasu pracy regulatora). Dzięki opisanej metodzie, opartej na szynie , można uzyskać do 50% oszczędności energii w porównaniu do systemów konwencjonalnych, w których prędkość wentylatorów jest sterowana na podstawie ciśnienia w kanałach powietrznych.